Hoe is het om vrijwilliger te zijn voor het Vicki Brownhuis? Wat beweegt onze mensen om zich in te zetten voor iedereen die wordt geraakt door kanker? Wie kunnen die vragen beter beantwoorden dan onze vrijwilligers zelf? In de serie ‘Het verhaal van onze vrijwilligers’ delen zij hun ervaringen. Deze keer: Elma Hol.

 Wie is Elma? “Ik ben 56 jaar, ben getrouwd, heb twee kinderen en woon in de Maaspoort in ‘s-Hertogenbosch. Ik werk al mijn hele leven met tussenpozen in de zorg en hulpverlening. Daarin heb ik van alles gedaan, van verzorgende IG tot en met praktijkopleider en in alle vakgebieden. En ik werk nog steeds in de zorg. Toen ik tien jaar geleden een burn-out kreeg, ben ik nog meer gaan doen wat ik leuk vind en ben ik daarnaast een eigen praktijk voor gezonde voeding en beweging gestart.”

Hoe ben je bij het Vicki Brownhuis terechtgekomen? “Drie jaar geleden kwam de grote K bij mij om de hoek. Ik had een tumor van 6 centimeter in de endeldarm, met uitzaaiingen in de klieren. Het werd een zwaar traject met veel complicaties. In dat proces kwam ik met het Vicki Brownhuis in aanraking en sloot ik me aan bij de lotgenotengroep Golden Girls. Al vanaf het alle eerste begin wist ik, dit past bij mij. Ik heb hier veel te halen, maar ook te brengen”

En wanneer werd je vrijwilliger? “De eerste jaren stonden in het teken van aan mezelf werken. De laatste tijd merkte ik, dat ik als gast minder te halen had. Dus toen ik in het najaar van 2021 werd gevraagd of ik een nieuwe groep Golden Girls wilde begeleiden, zei ik volmondig ja. Ik ben hier helemaal in mijn element. Mijn inlevingsvermogen – dat ik altijd al heb gehad, maar sinds mijn ziekte alleen maar groter is geworden – komt hier helemaal tot zijn recht. Net als mijn enthousiasme en kritische vragen durven stellen.”

Wat brengt het je? “Ik ben altijd een helper geweest, dat heb ik nodig: er zijn voor een ander, luisteren. En dat kan ik hier volop. Ik vind het daarnaast heel leerzaam om met verschillende mensen met verschillende achtergronden te werken. Wat is er nou mooier dan middels je eigen ervaring een ander te ondersteunen? Sinds twee maanden ben ik ook gastvrouw in opleiding. Daarin kan ik dat nog meer doen. Ik loop nu een aantal keer mee en de training is gestart.”

Hoe zou jij de sfeer typeren? “Een warme deken, dat vind ik de mooiste term. Iedereen heeft een warme deken nodig. Die zorgt ervoor dat je jezelf kunt zijn, je veilig kunt voelen. Een warme deken staat voor mij voor de warmte van aandacht en liefde die je mag ontvangen en de hulp die er is. Zo heb ik het zelf ervaren als gast en zo wil ik het ook uitdragen als vrijwilliger. We zien je als mens. En wat heel fijn is: ook als vrijwilliger word je gezien.”

Hoe merk je dat? “Er is hier alle ruimte om je kwaliteiten in te zetten. Ik werd bijvoorbeeld gevraagd of ik misschien iets wilde doen met voeding of met wandelen – ook een hobby van me. Ik ben dus al aan het kijken of ik nog andere activiteiten zou willen begeleiden. En weet je niet precies wát je zou kunnen betekenen als vrijwilliger? Dan kun je dat samen met andere vrijwilligers onderzoeken. Het Vicki Brownhuis is zo’n omgeving waar je écht jezelf kan zijn.”

Geïnspireerd door het verhaal van Elma? Bekijk onze vacatures