Eimert de Feijter is huisarts en werkt sinds ongeveer 5 jaar 2-3 dagen per week in praktijk Medizz in ‘s-Hertogenbosch. Daarnaast werkt hij bij Diagnostiek voor U. Hij is getrouwd met Nadia en heeft twee kinderen. Het gezin woont in Empel. De redactie stelde Eimert een aantal vragen over het Vicki Brownhuis en zijn visie op psychosociale gezondheid.

Hoe heeft u kennisgemaakt met het Vicki Brownhuis?
“Mijn collega bij Medizz, Chris Broekmeulen, draagt het Vicki Brownhuis al jarenlang een warm hart toe. Ik kende toen het Vicki Brownhuis zelf nog niet, al wist ik wel van het bestaan van inloophuizen. Het Vicki Brownhuis heb ik daarna ook beter leren kennen via mijn vrouw Nadia, die actief betrokken is bij het Vicki Brownhuis als bestuurslid en penningsmeester”.

Wat is het belang van het Vicki Brownhuis volgens u?
“Het Vicki Brownhuis biedt kankerpatiënten en hun naasten psychosociale hulp en is daarmee een waardevolle aanvulling op het klinische, medische traject dat een patiënt doorloopt. Ik hoor veel goede verhalen over het huis van mensen uit onze praktijk en van anderen. De prettige steun, gehoord worden en de uiteenlopende activiteiten zoals massages en workshops zorgen ervoor dat zij even niet bezig hoeven te zijn met kanker. Verder biedt het huis veel mogelijkheden voor informeel contact tussen lotgenoten”.

Wat is uw visie op psychosociale hulp en positieve gezondheid?
“Ik ben ervan overtuigd dat als iemand goed in zijn vel zit en vertrouwen heeft in de behandeling dat zijn of haar lichaam positief reageert. Er zijn aanwijzingen dat een positieve en ontspannen gemoedstoestand en een positieve instelling helpen. Hoewel een dergelijk effect op de genezing moeilijk keihard wetenschappelijk te bewijzen is, stimuleer en ondersteun ik de positieve gezondheid bij mijn patiënten”.

Welke impact heeft corona op de psychische gesteldheid van kankerpatiënten?
“Corona zorgt nu voor meer psychosociale problemen voor iedereen. En juist ook bij mensen met kanker, omdat die zich extra ongerust kunnen maken over hun behandeling en het risico zelf corona te krijgen. Ik vind het daarom begrijpelijk, maar wel bijzonder jammer het Vicki Brownhuis maar beperkt open kan zijn en de activiteiten en contacten vooral online verlopen. Al is online contact altijd beter dan geen contact”.

Wanneer brengt u het Vicki Brownhuis onder de aandacht van uw patiënten?
“Timing is belangrijk. Een patiënt doorloopt een aantal fasen tijdens zijn ziekteproces: de diagnose, de behandeling en de periode na behandeling. De informatiebehoefte van een patiënt verschilt per fase. Bovendien is geen patiënt hetzelfde, dus wanneer iemand open staat voor het Vicki Brownhuis verschilt per persoon. Voor mij als huisarts is niet altijd goed in te schatten wanneer dat het geval is.  Maar niemand vindt het vervelend als ik het Vicki Brownhuis noem. Anderzijds push ik patiënten natuurlijk niet om naar het huis te gaan, als daar op dat moment geen behoefte aan is”.

Kunt u wat meer vertellen over die timing?
“Vlak nadat een diagnose gesteld is, zijn patiënten vaak nog in shock en zijn nog niet bezig met iets zoals het Vicki Brownhuis. Hun eerste behoefte is dan het verkrijgen van medische informatie, zoals prognose, overlevingskans en behandelmogelijkheden. Die informatie krijgen zij van de specialist in het ziekenhuis. Het is dan meestal wat vroeg om over het Vicki Brownhuis te beginnen. Natuurlijk liggen er normaal gesproken altijd folders van het Vicki Brownhuis in onze praktijk, al hebben we die vanwege corona moeten weghalen”.

Hoe zit dat met vragen over psychosociale hulp tijdens de behandeling?
“Na de diagnose gaan patiënten vaak een langdurig ziekenhuistraject van behandeling in, met meestal niet malse ingrepen, bestralingen en medicijnen met bijwerkingen. Dan kan een combinatie van problemen ontstaan: niet alleen medisch, maar ook depressieve gevoelens, spanningen in de relatie of problemen met kinderen. Kanker blijft een enorm ingrijpende ziekte voor het gezin. Op dergelijke momenten kan psychosociale steun veel toevoegen aan de behandeling. De oncologieverpleegkundigen in het ziekenhuis zijn dan vaak een laagdrempelig aanspreekpunt. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis heeft dat goed geregeld. Zij kunnen ook psychologen in het ziekenhuis inschakelen als het niet goed gaat. Ik weet dat vooral oncologieverpleegkundigen in het JBZ patiënten attent maken op het bestaan van het Vicki Brownhuis. Op dergelijke momenten staan patiënten meer open voor de hulp die het Vicki Brownhuis aan hen kan bieden en is er ook de meeste kans dat zij baat hebben bij de ondersteuning van het huis”.

En na de behandeling?
“Gelukkig zijn er meer steeds meer mensen die kanker overleven, maar ze hebben wel een knauw gekregen. Dat kan leiden tot langdurige klachten, zoals moeheid, concentratiestoornissen en angst dat het terugkomt. Deze groep wordt steeds groter omdat behandeling steeds beter wordt. Ook zij vinden steun bij het Vicki Brownhuis. Er zijn mensen die wat doen met hun persoonlijke ervaring en vrijwilliger worden”.

Het Vicki Brownhuis wil een inclusieve organisatie zijn en promoot diversiteit. Wat is uw visie daarop?
“Dat vind ik een mooi streven. Mensen met een migratieachtergrond of andere culturele achtergrond zijn wat minder bekend met het Vicki Brownhuis en zullen minder snel aankloppen. Dat geldt misschien ook nog voor andere doelgroepen zoals oudere patiënten met bijvoorbeeld prostaatkanker of zelfs familieleden en naasten van een patiënt. Het Vicki Brownhuis zal al deze groepen het gevoel moeten geven dat zij er welkom zijn. En ook wij als professionals kunnen hier ons steentje aan bijdragen. Daar ligt een mooie uitdaging voor de komende jaren!”.